İçimdeki Çocuk
Durmuş enginlere doğru içimde,
“Gel! Gel!” eder denizlere bir çocuk
Başlar ellerinin içinden yollar,
Yine ellerinde biter yolculuk.
Durmuş enginlere doğru içimde,
“Gel! Gel!” eder denizlere bir çocuk.
Ve hep arada, bir hasret menzili,
Gelir, gelir..gelir, gider bir ufuk.
Durmuş enginlere doğru içimde,
“Gel! Gel!” eder denizlere bir çocuk.
Bir cep aynasının ardında, sanki
Bir yitik bilyeyi çağırır bir oyuk.
Durmuş enginlere doğru içimde,
“Gel! Gel!” eder denizlere bir çocuk.
Baktıkça göklere, gözlerinde hep
Yuvarlanır durur bir mavi boncuk.
Zeki Ömer DEFNE
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder