SENİN YERİNDE // TEVFİK FİKRET
Senin Yerinde...
Senin yerinde olaydım, güzel çocuk, bilsen
Neler yapardım ben,
Neler yapardım o mübhem nazarlı gözlerle...
...
Senin yerinde olaydım o hüsn-i esmerle,
O tâzelikle, o şûh
Edâ-yı hâr-ı şebâbınla, pür-harâret-i rûh,
Bütün gönüllerini meshûr-i iştiyâkım eder,
Ve bî-sebeb muğber,
Uzaklaşırdım... O bi-çâre kalbler o zamân
...
Muhabbetimle, firakımla mübtehil, nâlân
Sönüp giderlerken
Durur gülerdim uzaktan, semâ-yi hüsnümden.
Senin yerinde olaydım, bütün şümûs-i garâm,
Zebûn u bî-ârâm,
...
Dönerdi titreşerek pîş-i iğtirârımda:
Senin yerinde olaydım, leb-i vekaarımda
Ölür de bûselerim,
...
Huzûz-ı aşkına olmazdı kimsenin hâdim.
Yazık değil mi fakat nazlı bir vücûd-ı melek
...
Sevilmeden ölmek?..
Senin yerinde olaydım, hayır, severdim ben;
Ve kendi hüsnümü başlardım önce sevmekten.
Bu rûh için bir hak:
...
Biraz da kendini sevmek değil midir, yaşamak?..
Tevfik FİKRET
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder