DİN // ZİYA GÖKALP

DİN

Benim dinim ne ümittir, ne korku;

Allah’ıma sevdiğimden taparım!

Ne Cennet, ne Cehennem’den bir korku

Almaksızın, vazifemi yaparım.

 

Vaiz!...Deme Cehennem’in ateşi

Çıkar bilmem kaç bin çeki odundan.

De ki vardır bir güzellik güneşi,

Doğmuş bizim aşkımızın od’undan...

 

De ki vardır Tuba adlı bir ağaç

Kökü gökte, gönüllerde, dalları...

Yemişinden yedi ruhum, değil aç;

Bütün sevgi, şefkat onun balları.

 

Vaiz!...Bana mahabbeti şerheyle

Ben aramam şeytan nedir, melek ne?...

Erenlerin esrarından söz söyle:

Seven kimdir, sevilen kim, sevmek ne?