PROMETE // Tevfik Fikret

PROMETE // Tevfik Fikret

PROMETE

 

Kalbinde her dakîka şu ulvî tahassürün

 

Minkar-ı âteşînini duy, dâimâ düşün:

 

Onlar niçin semâda, niçin ben çukurdayım?

 

Gülsün neden cihan bana, ben yalnız ağlayım?..

 

Yükselmek âsumâne ve gülmek, ne tatlı şey!..

 

Birgün şu hastalıklı vatan canlanırsa... Ey

 

Müştâk-ı feyz ü nûr olan âtî-i milletin

 

Meçhul elektrikçisi, aktâr-ı fikretin

 

Yüklen getir -ne varsa- biraz meskenet-fiken.

 

Bir parça rûhu, benliği, idrâki besleyen

 

Esmâr-ı bünye-hîzini; boş durmasın elin.

 

Gör dâimâ önünde esâtîr-i evvelin

 

Gökten dehâ-yı nârı çalan kahramânını...

 

Varsın bulunmasın bilecek nâm ü şânını!..

Tevfik Fikret