ŞEVKİ YOK
1.
Gül hazin… sünbül perîşân…Bağzârın şevki yok
Dertnâk olmuş hezâr-ı nağmekârın şevki yok
Başka bir hâletle çağlar cûybârın şevki yok
Âh edip inler nesîm-i bî-karârın şevki yok
Geldi amma n’eyleyim sensiz bahârın şevki yok…
2.
Farkı yoktur giryeden rûy-ı çemende jalenin.
Hûn-ı hasretle dolar câm-ı safâsı lâlenin.
Meh bile gayretle âğûşunda ağlar hâlenin!
Gönlüme te’sîri olmaz âteş-i seyyâlenin.
Geldi amma n’eyleyim sensiz bahârın şevki yok!
3.
Ruha verdikçe peyâm-ı hasretin her bir sehâb..
Cana geldikçe temâşâ-yı ufuktan pîç ü tâb..
İhtizaz eyler çemen.. izhâr eder bin ıztırâb:
Hem tabiat münfâil hicrinle.. hem gönlüm harâb..
Geldi amma n’eyleyim, sensiz bahârın şevki yok!
Günümüz Türkçesiyle:
1.Gül hazin sümbül perişan, gül bahçesinin neşesi kalmadı. Dertli öten
bülbülün de coşkusu kalmadı. Alışılmışın dışında bir başka tarzda akan
ırmağın da coşkusu kalmadı. Ah edip inler, kararsız rüzgârın da neşesi yok.
Bahar geldi. Neyleyim, sensiz baharın neşesi yok.
2. Bahçedeki çiçeklerin üzerindeki çiğ taneciğinin gözyaşından farkı yok.
Lâlenin safalı kadehi hasret kanıyla dolar. Ay, çevresindeki halenin ortasında
gayretle ağlar, akıcı ateşin gönlüme tesiri olmaz, geldi amma neyleyim sensiz
baharın neşesi yok.
3. Hasret haberini her bir bulut ruha ulaştırdıkça, ufku seyrederken
gönüle bir burukluk geldikçe, gül bahçesi titrer ve bin acı sergiler, hem tabiat
senin yokluğunla kırık, hem de gönlüm yıkık, Geldi amma neyleyim sensiz
baharın neşesi yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder