BÜLBÜLÜM // HÜSEYİN SUAT YALÇIN

BÜLBÜLÜM

Uyandı bülbülüm dumanlı dağda

Derinden derine figanı gelir

Vefasız geceye çimenli bağda

Boşanan derdinin destanı gelir

 

Sazını yuvadan aldı eline

Dokundu hissinin ince teline

Kapıldı ruhunun coşan seline

Dinle ruhum aşkın ezanı gelir

 

Dinliyor gecenin perî-i zarı

İnliyor sesinle gönül pınarı

Yuvanda bulursun yine bir yârı

Ağlama bülbülüm zamanı gelir

 

Ay doğdu tepeden yayıldı koya

İşliyor sulara ziyâlı oya

Öt bülbülcüğüm öt sen doya doya

Bu bağın da bir gün hazânı gelir

 

Çiçekli bir dalda eş ararken sen

Ne rengîn emeller besteler nağmen

Hayâl ü hissime yeşilliklerden

Sümbüllü dağların elvanı gelir

 

Dinle bülbülüm bak uzakta ishak

Çekiyor sesinle elemli bir hak

Onun da bu leyl-i figanda mutlak

Yâdına vefasız cânânı gelir

 

Uykuya dalmışken uzakta deniz

Aydın bağlarında siz öterdiniz

Uzaktan uzağa şimdi hüzn-engîz

O bağın figaan-ı âmânı gelir

 

Öt bülbülcüğüm öt ağlayım biraz

Yaşlı gözlerimle edeyim niyaz

Hazâna çevrilen bağların bu yaz

Gözümün önüne hicranı gelir