KAFKAS’TA KALANLARA
Ey yüksek dağların karlı göğsünde
Ebedî uykuya dalan yiğitler!
Ey taçsız, nişansız kabri üstünde
Yıldızlardan kandil yanan yiğitler!
Bir öksüz aşk ile andıkça sizi
Kalbimiz titriyor hıçkırıklarla.
Gönüller özlüyor hayâlinizi
Hummalı bir hicran içinde hâlâ.
Neler diyor size vatan rüzgârı?
Haber vermiyor mu sevgilinizden?
Soğuk mu Kafkas’ın karlı dağları?
Mektup bekliyenler var hâlâ sizden!
Vaktiyle bu ilde gazalar eden
Yiğit ceddinize kavuştunuz mu?
Sizi yâdettikçe bilemem neden,
Bir gurur yakıyor dertli ruhumu!...
Cihanın taptığı yiğitlerdiniz;
Geçtiniz en kanlı, en korkunç izden!
Efsâneye bugün kıymet verdiniz;
Diz çöküp şefaat dileriz sizden!...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder