NEFİS, NEFSİN MERTEBELERİ, Nefs-i Mülhime

Nefs-i Mülhime

“Nefse ve onu düzenleyene. Sonra da ona fenalığı ve ondan sakınmayı bildirene yemin ederim ki; muhakkak o nefsi temizleyen felaha ermiştir.  Onu kirletip gören ise hüsrana uğramıştır”[1] âyetinde işaret edildiği gibi nefis, ilham ve keşfe mazhar olmaya başlamıştır. Nefs-i levvâmeyle temizlenmeye başlayan gönüle, artık içten vasıtasız bilgiler gelmeye başlamıştır. Artık nefis, neyin hayır, neyin şer olduğunu bilir. Çünkü ona fücur ve takva ilham edilmiştir. Bunun neticesinde de nefsin kötü arzu ve isteklerine karşılık bir direnç göstermeye başlamış, ondan tiksinerek kaçma çarelerini arar olmuştur. Bu makamda sâlikin zikri, “Hû” seyri, “billâh” tır.[2]

---

[1] es-Şems 91/7-10

[2] Yılmaz, a.g.e. s. 265; Öztürk, a.g.e. s. 121; Elmalılı, a.g.e. IX. 94,95; Ayni, a.g.e. s. 274; İbrahim Hakkı, a.g.e. s. 983